Bekijken beluister HIER het bewegende portret van La Keisha
#OPENoverdepressiviteit – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – SEE FOR ENGLISH BELOW
Foto: Linelle Deunk | Tekst: Open mind
Hij
Aan het einde van mijn eerste studiejaar miste ik als gevolg van een administratieve fout een aantal studiepunten en kreeg ik een negatief bindend studie advies, waardoor ik niet verder mocht met mijn opleiding. Dat werd toen een rechtzaak die ik uiteindelijk won.
Terwijl de zaak lopende was mocht ik geen lessen volgen in het tweede jaar, maar moest ik uiteindelijk wel alle toetsen maken. Het was heel zwaar. Het voelde heel oneerlijk, die strijd in m’n eentje tegen een hele instantie. Ik voelde me gehaat en niet begrepen.
Tijdens een tentamenweek in mijn tweede jaar werd ik onwel. De druk was te groot geworden, waardoor ik het ook fysiek niet meer aankon. Vanaf dat moment was ik constant ziek en miste ik weer twee maanden. Het was allemaal heel stressvol.
Mijn huisarts legde mij uit dat depressiviteit zich ook fysiek kan uiten en stuurde mij door naar een organisatie die Grip Op Je Dip heet. Dat is online en anoniem. Daar heb ik een aantal “lessen” gevolgd. En ik ben me gaan verdiepen in het geloof.
Uiteindelijk ben ik in redelijk korte tijd beter geworden. Gemiddeld is iemand met een depressie wel vijf jaar ziek. Bij mij duurde dat anderhalf jaar. Dat vind ik wonderbaarlijk kort.
Wat mij het meest heeft geholpen om te kunnen genezen van m’n depressie, was de wetenschap dat ik niet alleen ben, dat ik waardevol ben, dat ik geliefd ben en dat alles in de ogen van God. Hij bracht mij de vrede die ik nodig had om te groeien.
Ik hoef me geen zorgen meer te maken over de waarde van mijn leven, want die ken ik nu. En ook niet over de stormen van het leven, die zo wild en gevaarlijk lijken, dat je denkt dat het nooit meer goed zal komen, want ik weet nu dat het goed zal komen.
Ik hoef me geen zorgen meer te maken, omdat ik weet dat God met mij is en mij niet zal laten verdrinken, want Hij houdt van mij. Dat heeft mij er doorheen gesleept.
Ook mijn ouders waren er als ik een luisterend oor nodig had en vroegen door als ik weer eens loog dat alles goed ging, zodat ik beter begreep wat er nou precies mis was. Dat heeft me heel erg geholpen om de dingen oplossingsgericht aan te pakken.
Maar het was vooral mijn broertje die mij stimuleerde in mijn geloof. Ik vond laatst een notitieboekje van die periode en daarin vond ik een gebed: Here God leidt me, here God leer me, God bescherm me, in Uw licht bloei ik, in Uw genade ben ik beschermd, in Uw wijsheid ben ik nederig, ik leef om van U te houden, mijn leven behoort U toe.
En na dat gebed lukte het me weer om steeds vaker te genieten van de kleine dingen. Het samenzijn met de mensen van wie ik houd en samen oprecht kunnen lachen, want dat kon ik een tijdje niet.
La Keisha
He
At the end of my first year in college I missed, at the hands of an administrative mistake, a few credits which resulted in a negative study advice and not being allowed to continue studying. That became a court case that I ended up winning.
While the case was running I wasn’t allowed to take classes in my second year, but did have to do all the exams. It was really rough. It felt unfair, the battle of me by myself against a whole institution. I felt hated and misunderstood.
During my exam week in my second year I got sick. The pressure had gotten too high, which made me unable to handle it physically, too. From that moment on I was constantly sick and missed another two months. It was all really stressful.
My GP explained to me that depression can also show itself physically and directed me to an organisation named Grip Op Je Dip. That is online and anonymous. There I followed a few ‘’classes’’. And I indulged myself more in religion.
In the end I got better in quite a short time. On average someone with depression is sick for five years. For me that took 1.5 years. That I found wonderfully short.
What helped me the most to heal from depression was the knowledge that I’m not alone, that I’m valuable, that I’m loved and all of that in the eyes of God. He gave me the peace I needed to grow.
I don’t need to worry any more about the value of my life, because I know it now. And not about the storms of life either, which can seem so wild and dangerous and make you think nothing will ever be okay again, because now I know it will be okay.
I don’t have to worry anymore, because I know God is with me and won’t let me drown, because He loves me. That got me through it all.
My parents were also there when I needed a listening ear and could tell when I lied about everything being okay, so I could understand better what was actually wrong. That helped me a lot in being able to handle things by being solution-oriented.
But it was mostly my brother who inspired me in my faith. A while ago I found a notebook from that time and in it, a prayer: Here God leads me, here God teaches me, God protects me, in Your light I bloom, in Your mercy I am protected, in Your wisdom I am humble, I live to love You, my life belongs to You.
And after that prayer I succeeded more in enjoying the little things. Being together with the people I love and being able to laugh together, because I couldn’t do that for a while.
La Keisha
