Bekijk en beluister HIER het bewegende portret van Remco
#OPENoverdepressiviteit – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – SEE FOR ENGLISH BELOW
Foto: Linelle Deunk | Tekst: Open mind
Open
Na mijn studie vond ik een baan bij een detacheringsbureau op het gebied van finance en dan vooral gericht op jonge mensen aan het begin van hun carriëre. Dat klonk eigenlijk super. En mijn ervaring daar was de eerste dagen ook heel positief, maar dat waren ook meteen mijn laatste werkdagen. Ik had heel open verteld dat ik vroeger een depressie had gehad en dat ik nu in de afrondende fase zat. Helaas stond het bedrijf daar niet voor open. Ik kwam de derde dag ‘s ochtends op mijn werk en toen zat de directeur voor mijn neus met een ontslag brief. Dat kwam wel hard aan.
Ik heb het ontslag aangevochten – discriminatie op medische gronden is verboden natuurlijk – met voor mij een hele mooie uitkomst, gerechtigheid zeg maar. Het bedrijf moest een bedrag betalen aan een goed doel met betrekking tot mentale klachten.
Toch heeft het wel een tijdje geduurd voordat ik weer op zoek ging naar een nieuwe baan. Maar uiteindelijk ben ik er nog opener over geweest en bij mijn huidige baan heb ik tijdens het sollicitatie gesprek al verteld over mijn depressie.
Het gaat nu heel goed. Ik woon sinds kort samen met mijn vriend en de baan die ik heb gevonden bevalt goed. Dat geeft veel stabiliteit. Die structuur geeft mij wel echt houvast.
Het is belangrijk om open te zijn over depressiviteit. Ik vond het in het begin heel lastig om er over te praten en om professionele hulp te zoeken. Je gaat niet naar een psycholoog als je normaal bent, was het idee dat ik destijds had.
Maar ik moest me steeds vaker ziek melden tijdens mijn studie en later ook bij een stage, omdat het heel slecht met me ging. Om het minste geringste barstte ik in huilen uit. Toen ik tenslotte naar een psycholoog ging vond ik het nog steeds moeilijk om toe te geven. Vooral toen er daarna ook nog medicatie bij kwam kijken, voelde dat opnieuw als een bevestiging dat er iets mis met mij was.
Daarom was het ook belangrijk voor mij om er over te kunnen praten. Als mensen niet weten wat er speelt, kunnen ze ook geen begrip hebben voor je situatie.
Ik was geneigd heel negatief over mezelf te denken, maar als ik met een ander hierover sprak, dan zag ik vaak pas in dat deze gedachtes niet klopten. Sociale interactie is daarom heel belangrijk. Als je slecht in je vel zit, ga je dat snel uit de weg, maar het helpt juist als je dingen wel blijft doen.
Probeer te denken aan de vorige keren dat je wel bent gegaan. De vorige vijf keer dat je met je vrienden iets gedaan hebt. Hoeveel keer heb je daar spijt van gehad? Hoeveel keer was het vervelend? Maar hoeveel keren was het juist leuk? Hoeveel keren was je vrolijker toen je wegging. Probeer dat voor jezelf te bekijken.
Remco
Open
After graduating I found a job with a drafting agency in the field of finance, focused on helping young people who are at the start of their career. That sounded great. And my experience there was, for the first few days, really positive, but those ended up being my last days as well. I had been very open about having depression when I was younger and that now, I was in the end phase. Unfortunately that company wasn’t accepting of that. The third day I arrived at work and was met with a letter announcing my leaving. That hit me hard.
I fought the firing- discrimination on medical grounds is not allowed, of course- that resulted me in a good win, justice. The company had to pay an amount to a charity that concerns mental health.
Still it took me a while before I went to find a new job. But finally I was even more open about it, at my current job I even told them about depression in my interview.
I’m doing well now. I recently moved in with my boyfriend and the job I found suits me. That gives a lot of stability. The structure gives me support.
It’s important to be open about your depression. At the start I found it really difficult to talk about it and find professional help. You don’t go to therapy if you’re normal, that’s what I thought at the time.
But I had to call in sick more and more at school and later also at my internship, because I was doing really poorly. I would burst into tears about the smallest thing. When I first visited a therapist I found it very hard to admit. Especially when the medication came into the conversation, that again felt like admitting something was wrong with me.
That’s why it was important to me to be able to talk about it. If people know what’s going on, they can understand your situation.
I was prone to thinking very negatively about myself, but when I talked about this, I usually saw that these thoughts were incorrect. Social interaction, therefore, is really important. When you’re not feeling well, you tend to avoid such things, but it helps when you keep doing them.
Try to think about the past times that you did go. The last few times that you saw your friends. How often have you regretted that? How often was it tedious? But also, how many times was it actually fun? And how many times did it make you feel better? Try to check that out for yourself.
Remco
