Bekijk en beluister HIER het bewegende portret van Leonie
#OPENoverdepressiviteit – – – – – – – – – – – – – – – – – – – SEE FOR ENGLISH BELOW
Foto: Linelle Deunk | Tekst: Open mind
Delen
Ik heb heel veel moeite om dingen met anderen te delen, laat staan als je van de ene dag op de andere als succesvolle dame opeens ziek thuis zit. Maar ik was gewoon echt psychisch ziek. En toen heb ik uiteindelijk een aantal vriendinnen een brief geschreven waarin ik heb verteld dat het niet goed met me ging. Ik zat tegen suïcide aan.
Toen ik geboren werd had mijn moeder al de ziekte ALS. Dus als kind heb ik altijd geweten dat mijn moeder dood zou gaan. De verwachting was dat ze rond mijn zesde zou overlijden. Dat werd op mijn zeventiende. Ik heb in die periode niet gerouwd om het verlies van mijn moeder maar uiteindelijk heeft dat, denk ik, wel mijn depressie getriggerd. Diep van binnen was ik dood ongelukkig en ik compenseerde dat met een goede baan, een mooie auto, zakenreisjes. Maar ik was totaal niet in verbinding met mezelf.
Wat er nou voor zorgde dat ik zo ongelukkig was kon ik je ook niet echt vertellen. Ineens zit er geen gevoel meer aan de prikkels die je binnen krijgt. Ik zag de zon schijnen, maar ik voelde de warmte niet meer. Ik zag de blaadjes aan de bomen wel ritselen, maar ik voelde wind niet. Ik zag de vogels vliegen, maar ik hoorde ze niet fluiten.
Ik heb nu twee jaar therapie achter de rug en ben eind 2019 gestopt met mijn medicatie. Dat was een heel spannend moment. De angst dat het terug kan komen is er nog wel, want ik ben erfelijk belast. Ik ben gewoon vatbaarder dan anderen. Zo’n moment zou bijvoorbeeld kunnen zijn als ik zelf zwanger word en dat mijn moeder daar dan niet bij kan zijn. Maar tegelijkertijd heb ik ook vertrouwen, want ik herken nu de signalen en dat had ik voorheen niet.
Ik heb geleerd dat ik aan moet geven hoe ik me voel. Ik was net aan het daten met mijn vriend toen ik in die suïcidale fase zat, dus dat was wel een hele bijzondere dating periode. Hij signaleert ook dingen en zegt dan van ‘goh, ik heb het idee dat je moe bent’ of ‘ik heb het idee dat je wat tijd voor jezelf nodig hebt’, in plaats van ‘hé Leonie, ga even boven een boek lezen of zo,’ want dan voel ik me ongewenst en dat voedt mijn negatieve zelfbeeld.
Het is voor mij heel hard werken om uiting te geven aan wie ik van binnen echt ben, om tegen mezelf te kunnen zeggen waar ik trots op ben, wat ik aan mezelf waardeer. Maar ik vind het ook wel super tof om dan te denken, wow, ik ben eigenlijk best wel een leuk mens. Alleen moet ik dat 100 keer op een dag tegen mezelf zeggen.
Leonie
Sharing
I struggle a lot with sharing things with others, let alone when from one day to another you go from being a successful woman to being sick at home. But I really was physically sick. And then I ended up sending a bunch of my friends a letter where I said I wasn’t doing well. I was close to suicide.
When I was born my mother already had motor neurone disease. So as a child I always knew my mother would die. The expectation was that she would when I was around 6. It ended up happening when I was 18. In that period I didn’t mourn but this ended up, I think, triggering my depression. Deep inside I was miserable and I compensated that with a good job, a nice car, and business trips. But I was totally disconnected from myself.
What it was that made me so unhappy I couldn’t tell you. Suddenly there’s no feeling in the experiences you get. I saw the sun shine, but didn’t feel the warmth. I saw the leaves on the tree move but didn’t feel the wind. I saw the birds fly and didn’t hear them whistle.
I’ve been in therapy for two years now and stopped medication at the end of 2019. That was a really nerve wracking moment. The fear that it will come back is still there, because I’m genetically burdened by it. I’m simply more prone to it than others. Moments where I could be nervous about it could be if I get pregnant myself and that my mother can’t be there with me. But at the same time I have confidence, because now I know the signs and I didn’t before.
I’ve learnt that I need to make clear how I feel. I had just started dating my boyfriend when I was experiencing that suicidal period, so that was a very special dating circumstance. He signals things as well and says things like ‘hm, I feel like you’re tired’, or ‘I feel like you need some time for yourself,’ instead of ‘hey, Leonie, go read a book or something,’ because that makes me feel unwanted and feeds my negative self image.
For me it’s a lot of work to show who I really am inside, to be able to tell myself what I’m proud of, and what I appreciate about myself. But I really like to think, wow, I’m actually quite a great person. I just have to tell myself that 100 times a day.
Leonie
