Bekijk en beluister HIER het bewegende portret van Jordy
#OPENoverdepressiviteit – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – SEE FOR ENGLISH BELOW
Foto: Linelle Deunk | Tekst: Open mind
luisteren
Als je in een hele diepe put zit, dan kom je er soms ineens achter dat er nog een gat onder zit en dat je helemaal niet op de bodem bent. En dan kan het zijn dat je stiekem toch omhoog bent gegaan. Of je hebt gewoon een dieper gat gegraven.
Hoe slimmer ik word, hoe slimmer de depressie wordt. Als ik een manier gevonden heb om er voorbij te lopen, dan staat het er ineens weer. Want het is een deel van je, je hebt het ergens zelf gemaakt. En hetzelfde geldt voor geluk, dat maak je ook zelf.
Waarom ik? Dat is ook een vraag die ik heel vaak aan mezelf gesteld heb en mijn antwoord op die vraag is, dat ik blij ben dat ik het ben, want ik kan het hebben. Iemand anders was misschien gevallen onder die druk. Ik ben blij dat ik het ben, want ik kan nog lachen en genieten, na alles.
Ik ben heel heel klein. Ik was 1.44 toen ik 14 was. En met rood haar ben je gewoon een makkelijk doelwit. Je wordt uitgescholden voor iets waar je letterlijk niets aan kunt doen. Ik weet nog dat toen ik 8 was ik in m’n bed geschreven had dat ik dood wilde, omdat ik gewoon geen zin meer had in alles. Thuis was het lastig…
Rond mijn 10de is ons huis afgebrand. Op mijn 11de ongeveer ben ik uit huis geplaatst. Het klikte niet met mijn pleeggezin en toen ben ik in een long stay groep geplaatst. Dan zit je in een groep van 12 kinderen met begeleiding. Daarna, op mijn 18de, kwam ik in begeleid wonen terecht, maar dat ging minder en na een tijdje kozen ze er voor om mij op straat te zetten. Na weer een half jaar rondzwerven kwam ik bij het Leger Des Heils en nu heb ik mijn eigen studio.
Ik ben een beeld denker en in mijn hoofd ziet het er soms uit als een heel groot zwart vierkant en dan blijf ik met alle macht tegen mezelf zeggen: dat vierkant is interessant, ook al zit er helemaal niks in. Uiteindelijk ben ik dan zo moe dat ik geen energie meer heb om depressief te zijn. Dan ben ik er letterlijk klaar mee, met dat alles zo zwaar is of zo moeilijk gaat.
Luisteren, dat is het beste wat je kan doen als iemand depressief is. Luisteren naar wat iemand nodig heeft. Want ik heb in een gat gezeten waarin mensen allemaal naar mij toen kwamen met antwoorden en hulp, en zij hadden al voor mij bedacht wat ik zou willen. Maar niemand wilde naar míj luisteren. Dus heb ik iedereen weggeduwd, alles en iedereen.
Had ik maar eerder iemand gehad die echt met een leeg hoofd naar mij toe was gekomen, met geen enkel idee in z’n hoofd. Gewoon samen eens kijken, kijken wat er mogelijk was.
Dat is wat mij later van straat heeft geholpen. Een moeder die net haar kind verloren had heeft mij de liefde kunnen geven die ik toen nodig had. Die is met mij gaan zoeken en heeft mij uiteindelijk van de grond af gekregen.
Jordy
Listening
When you’re really down in the dumps, sometimes it happens that there’s another hole under that and you’re not at the bottom just yet. Or it’s possible that, unnoticed, you’ve gone up a bit. Or you just dug yourself a deeper hole.
The smarter I become, the smarter my depression gets. When I’ve found a way to get around it, it suddenly appears again. Because it’s a part of you, you’ve made it yourself. The same counts for happiness, you make that yourself.
Why me? That’s a question I’ve asked myself a lot and my answer is that: I’m happy it’s me, because I can take it. Someone else might have given up because of the pressure. I’m happy it’s me, because I can still laugh and be happy, after everything.
I am really, really small. I was 1.44m when I was 14. And with red hair, you become an easy target. You get cursed out for something you literally can’t do anything about. I remember when I was 8, I was lying in bed writing about wanting to die, because I just didn’t feel like doing any of it anymore. At home, things were hard…
When I was around 10, our house burnt down. When I was 11, I got put into foster care. I didn’t match well with my foster family and got placed in a long stay group, which is a group of 12 kids with counseling. After, at 18, I landed in assisted living, but that didn’t go so well and after a while they chose to put me on the street. After a year of wandering around I ended up at the Salvation Army, and now I have my own studio.
I am a visual thinker, and in my head I sometimes see a big, black square and, with all my power, keep telling myself: that square is interesting, even though I might not see anything in it. I end up getting so tired that I have no energy to be depressed anymore. Then I’m just done, with everything that’s so hard or so difficult to do.
Listening, that’s the best you can do when someone’s depressed. Listening to what someone needs. Because I’ve been in that pit where everyone came at me with answers and solutions, and they all already thought they knew what I would want. But no one would listen to me! So I pushed everyone and everything away.
If only I had had someone with a real empty head earlier on, so they could have come to me with no ideas and a clear mind. Just to look together, look at what was possible.
That’s what got me off the street. A mom who had just lost her child could give me the love I needed then. She started searching with me and helped me off the ground.
Jordy
