Bekijk en beluister HIER het bewegende portret van Hadas
#OPENoverdepressiviteit – – – – – – – – – – – – – – – – – – – -SEE FOR ENGLISH BELOW
Foto: Linelle Deunk | Tekst: Open mind
Lichamelijk
Ik denk dat ik voor het eerst depressief ben geweest toen ik 19 was. Ik bedoel, ik had als kind wel een moeilijke jeugd, maar omdat ik autistisch ben is dat voor het grootste deel langs me heen gegaan.
Depressie zit ook in de familie, er is een genetische factor. Ik heb onlangs m’n vader verloren aan depressie. Hij heeft zelfmoord gepleegd en toen ik naar Israël ging om hem te begraven heb ik gezien dat andere familieleden ook te maken hebben met depressie. Maar depressie is niet alleen genetisch.
Zelf beleef ik mijn depressie als iets fysieks, iets waar ik mentaal mee ingezogen wordt, omdat ik in een lichaam leef. Het is misschien heel vreemd voor mensen die dat niet kennen, maar door mijn autisme ervaar ik een kloof tussen mijzelf en mijn lijf. Die depressie is bij mij echt een heel lichamelijk iets.
Het kan je overvallen, dus dat was lastig de eerste paar keer, omdat ik niet zo goed wist hoe en wat. Ik voelde me ziek, want ik kon niet normaal functioneren. Gewoon opstaan, iets doen, dat ging niet. Ik had geen problemen om het aan iemand te vertellen, ik schaamde me er niet voor ofzo, maar ik wist gewoon zelf niet heel goed hoe en wat. Ik snapte niet waarom ik depressief was. Ik snapte ook niet waarom het toen het nog een keer gebeurde. Het is heel raar, mijn hele realiteit veranderde. Zo ervaarde ik het.
Nu kan ik er iets mee. Nu weet ik dat het een soort slippery slope is, als je er nou eenmaal ingaat dan is het heel moeilijk om eruit te komen. Je moet eigenlijk voor jezelf zorgen dat je niet te diep erin gaat. Je moet heel goed op jezelf letten, moet prioriteiten stellen en je moet voor jezelf zorgen. Dat moet echt nummer één zijn, anders gaat het fout. Dus je moet heel selectief zijn over wat je wel niet in je leven toelaat. Dat is iets wat ik geleerd heb en nog steeds aan het leren ben.
Het probleem met depressie is eigenlijk dat je te diep in je gevoel gaat. De weg eruit is relativeren en rationaliseren en begrijpen dat ook al voel je dat de wereld ondergaat het niet zo is. Wat mijn vrienden hebben gedaan is naar mij luisteren, heel veel praten, me erdoorheen praten weet je wel, dat zijn goede dingen. Maar niemand kan je een oplossing bieden. Er is geen oplossing, dat moet je zelf doen.
Het is een mechanisme uiteindelijk. Het lichaam is als een auto en jij bent de bestuurder. Je moet het niet zomaar laten gaan. Je moet leren om het stuur in handen te hebben en te houden.
Hadas
Physical
I think I first got depressed when I was 19. I mean, I had a difficult childhood, but due to being on the spectrum that mostly passed me by.
Depression is also in my family, so there’s a genetic factor. I recently lost my father to depression. He committed suicide and when I went to Israel to bury him, I saw that my other family members also struggle with depression. But it’s not only genetic.
I personally experience it as something physical, something I get sucked into mentally, because I live in a body. It might sound very weird for people who don’t know that, but because of my autism I experience a gap between me and my body. Depression is for me really a physical thing.
It can suddenly overcome you, so that was difficult the past few times, because I didn’t exactly know how and what. I felt sick, because I couldn’t function normally. Just getting up, doing something, that didn’t happen. I didn’t have problems with telling anyone, I wasn’t ashamed of it, I just didn’t know what was happening. I didn’t understand why I was depressed. I didn’t know why it happened again, back then. It was really strange, my whole reality changed. That’s how I experienced it.
Now, I can do something with it. Now I know it’s a sort of slippery slope, if you get into it it’s difficult to get out of it again. You yourself have to make sure that you don’t get in too deep. You need to pay attention to yourself, set priorities and take care of yourself. That has to be your number one goal, otherwise it’ll go wrong. So you have to be very selective about what you allow in your life. That’s something I learnt and am still learning.
The problem with depression is that it goes too deep into your emotions. Relativizing and rationalizing your way out and understanding that even if you feel like the world is ending, it isn’t true. What my friends did is listen to me, talk to me a lot, talk me through it, those are good things. But no one can give you a solution. There is no solution, you need to do that yourself.
In the end, it’s a mechanism. The body is a car and you’re the driver. You can’t just let go. You need to learn how to take the wheel and keep it in your hands.
Hadas
