Bekijk en beluister hier het bewegende portret van Estrella
#OPENoverdepressiviteit – – – – – – – – – – – – – – – – – – – SEE FOR ENGLISH BELOW
Foto: Linelle Deunk | Tekst: Open mind
Grenzen
Op mijn 13e woonde ik met mijn ouders in het oosten van het land. Zij waren druk met hun onderneming. Ik zat op het gymnasium en wilde alleen maar tienen halen. Daar ervaarde ik voor het eerst gevoelens van depressie. Ik voelde me een buitenbeentje en zag ineens nergens het nut meer van in.
Dat gevoel is blijven hangen en toen ik 16 was ben ik gestopt met eten. Onder mijn wijde kleren was ik ineens graatmager. Mijn ouders waren gealarmeerd, maar de zoektocht naar goede hulpverlening was een drama. Mijn anorexia was te erg voor de reguliere hulpverlening en niet erg genoeg voor het ziekenhuis. Mijn moeder is voedingsdeskundige en heeft me op de been gehouden met proteïne drankjes.
Uiteindelijk ben ik bij een psycholoog en ervaringsdeskundige terecht gekomen. Ik was de controle totaal kwijt, speelde een psychisch spelletje met mezelf. Door onze persoonlijke gesprekken en haar adviezen kreeg ik de controle weer een beetje terug en had ik handvatten om mezelf weer een beetje aardig te vinden.
Op mijn 17e gingen mijn ouders scheiden en ben ik gaan reizen. In eerste instantie om te vluchten, maar al snel ontwikkelde ik een grote liefde voor het avontuur, voor fotografie en voor de verschillende culturen die ik leerde kennen. Ik leerde relativeren en laadde mijn batterijtje weer op.
Door de druk die ik voelde om ‘iets van mijn leven te maken’ ben ik terug gekomen om te gaan studeren. Al snel raakte ik weer depressief. Mijn keuze om bedrijfseconomie te gaan studeren bleek totaal verkeerd. De druk om te presteren werd te groot. Ik heb mijn boeken in de hoek gegooid, mijn koffer gepakt en ben weer op reis gegaan.
Op een gegeven moment vond ik in Nederland mijn geluk op het water. Ik kon werk en reizen combineren op een boot waar we groepen vermaakten. Het was keihard, misschien wel te hard, werken, maar ik voelde me thuis op het water.
Aan het water leerde ik ook mijn grote liefde kennen. Ik was inmiddels 22 en ging er vol in. Hij was alles wat ik me kon wensen en toch stortte ik in. Ik was over al mijn grenzen gegaan en alles was teveel. Ik kreeg angstaanvallen, psychoses en pleinvrees. Te hard gewerkt en mijn controle verloren in de liefde. Mijn hoofd draaide overuren. Ik voelde me niet goed genoeg.
Op aandringen van mijn vriend ben ik naar de huisarts gegaan. Medicatie tegen angststoornis en antidepressiva hielpen me om mijn hoofd weer wat rustiger te maken. We hebben een pittige tijd meegemaakt, maar mijn lief bleek uiteindelijk mijn rots in de branding. Onze liefde voelt steady, we gaan samen op een mooie lange reis en ik wil met mijn fotografie mooie verhalen vertellen.
Inmiddels heb ik geleerd om mijn depressies te accepteren en me er niet meer tegen te verzetten. Het mag er zijn, het heeft me ook gemaakt tot wie ik ben: een gepassioneerde jonge vrouw met een verhaal. En daar ben ik trots op.
Estrella
Boundaries
When I was 13 I lived in the east of the country with my parents. They were busy with their enterprise. I was doing gymnasium and only wanted to get tens. Then is when I first experienced depression. I felt like an outsider and didn’t see the point in anything.
That feeling stuck around and, when I was 16, I stopped eating. Under my wide clothes I was suddenly thin to the bone. My parents were concerned, but the search for proper help was a disaster. My anorexia was too bad for regular assistance, but not bad enough for the hospital. My mom is a nutritionist, and kept me going with protein drinks.
Finally I was landed by a psychologist and expert. I had totally lost control, and was playing a psychological game with myself. Through our personal conversations and her advice I gained more control and had the tools to start liking myself more.
When I was 17 my parents got divorced and I started travelling. In the first place to flee, but very soon I developed a deep love for adventure, photography and the different cultures I came to learn about. I learnt to relativise and charged my personal battery again.
Due to the pressure I felt to ‘’make something of my life’’ I came back and started studying. Really quickly I was depressed again. My choice to study business economics turned out to be totally wrong. The pressure to perform well got too high. So I threw my books in a corner, packed my bag and left to travel again.
At a certain moment I found happiness in the Netherlands on the water. I could combine work with travelling on a boat where we would do group entertainment. It was really hard, maybe too hard work, but I felt at home on the water.
By the water is also where I met my love. I was now 22, and went into it completely. He was everything I could wish for, and I still collapsed. I had overstepped all my boundaries and it was too much. I started having anxiety attacks, psychosis and agoraphobia. I had worked too hard and lost control in love. My head was working overtime. I didn’t feel good enough
I went to the GP at the insistence of my boyfriend. Anxiety medication and antidepressants helped me to feel calmer in my mind. We’ve been through rough times, but my love turned out to be my tower of strength. Our love feels steady, we’re going to make an amazing, long trip, and with my photography I want to tell beautiful stories.
Meanwhile, I have learnt to accept my depression and not resist anymore. It’s allowed to be there, it has made me who I am: a passionate, young woman with a story. And I’m proud of that.
Estrella
