Bekijk en beluister hier het bewegend portret van Gil
#OPENoverdepressiviteit – – – – – – – – – – – – – – – – – – SEE FOR ENGLISH BELOW
Foto: Linelle Deunk | Tekst: Open mind
Dansen
Mijn uit Kaapverdië afkomstige ouders werden Jehova Getuigen toen ik 3 jaar oud was. Mijn ouders waren streng. Ik kon heel goed leren en mijn ouders hadden voor mij een glansrijke carrière als arts voor ogen. En ik, ik wilde het liefste dansen.
Vanaf mijn 15de raakte ik in de puberteit en ging ik me afzetten tegen de strenge opvoeding van mijn ouders. Er was geen gesprek mogelijk met ze. En als het hen niet naar de zin was, kreeg ik een pak slaag. Thuis begon het steeds meer te botsen.
Tegelijkertijd gingen mijn ouders een lange scheidingsperiode in. De keer dat ik vals beschuldigd werd van diefstal, waarvoor mijn moeder mij hard strafte, was de druppel. Dat was de eerste dag dat ik terug vocht. Niemand heeft die dag gewonnen.
In het dansen kon ik mijn frustraties kwijt, kon ik vrij spreken, mijn verhaal vertellen. Daar wilde ik mijn beroep van maken. Maar dat was onacceptabel voor mijn ouders. Ik werd uit huis gezet. Mijn 6 jaar oudere broer, die ook is gaan dansen, heeft mij toen opgevangen. Maar tussen mijn broer en mij ging het na verloop van tijd ook mis. We hadden allebei ons eigen frustraties en die botsten.
Ik was 18 en stond op straat. Mijn familie was ik kwijt, maar in de wanhoop kreeg ik focus. Ik wilde de allerbeste danser worden. Daarmee legde ik veel druk op mezelf, maar ik had succes: ik werd 4de bij Holland’s Got Talent en kreeg een contract bij Sony. Ik had alleen niet geleerd om met geld om te gaan of een veilige basis voor mezelf op te bouwen.
Al langere tijd voelde ik me niet oké. Ik was dan wel een redelijk succesvolle danser, maar tegelijkertijd een zwerver en overal werd ik weggestuurd. Mijn familie vond het niet tof wat ik deed, mijn relaties liepen spaak en ik kon nergens meer heen. En toen ging het mis. Ik was uit in een discotheek en raakte in een psychose. Iedereen ging los op pillen, maar ik raakte verstrikt in een vreselijk donker verhaal.
Langzaam ben ik daar weer uit gekomen en heel langzaam is mijn angst om daar weer in terecht te komen gesleten. Ik heb een omgeving gecreëerd, omringd met gelijkgestemden. We hebben allemaal onze kwetsbaarheden, maar luisteren naar elkaar, zonder te oordelen. We voelen ons veilig en sterk bij elkaar.
Als bewegingskunstenaar heel ik nu niet alleen mezelf, maar ook anderen. Met onze groep geven we lessen, workshops waarmee je dichter bij jezelf komt door beweging. Vanuit Amenti MoveMeant is het onze missie om anderen te bewegen tot meer zelfbewustzijn en te inspireren om te durven stralen. Dansen heelt.
Gil
Dancing
My Cape Verdean parents became Jehova’s Witnesses when I was 3 years old. My parents were really strict. I was really good in school and my parents imagined a glorious career as a doctor for me. And I, I only wanted to dance.
When I was 15 I hit puberty and started resisting the strict upbringing my parents gave me. No conversation was possible with them any more. And if things didn’t go their way, I got a beating. At home we started clashing more and more.
At the same time my parents went into a long during divorce. The time that I got a false accusation for theft, for which my mom punished me hard, was the last straw. That was the day I fought back. No one won that day.
In dancing I could let out all my frustration, could speak my truth, tell my story. That’s what I wanted to make a career in. But that was unacceptable for my parents. I got kicked out. My 6 year older brother, who also started dancing, gave me shelter then. But after a while it went wrong between me and my brother as well. We both had our frustrations and those clashed.
I was 18 and left on the street. My family I had lost, but in desperation I found focus. I wanted to become the best dancer in the world. With that I put a lot of pressure on myself, but I succeeded: I came 4th for Holland’s Got Talent and got a contract with Sony. I only hadn’t learned to deal with money or to build a secure base for myself.
For a long time I hadn’t been feeling okay. I was quite a successful dancer, but at the same time I was homeless and always got sent away. My family didn’t like what I was doing, my relationships fell through and I didn’t have anywhere to go anymore. And then it went wrong. I was in a club when I got a psychosis. Everyone was cut loose on pills, but I got stuck in an awfully dark experience.
Slowly I came out of that and very slowly my fear to get stuck in that again faded. I created an environment with like-minded people. We all have our weak points, but we listen to each other without judgement. We feel safe and strong with each other.
As an artist of movement I’m not only healing myself, but also others. With our group we give classes, workshops with which you can come closer to yourself through movement. The goal of Amenti MoveMeant is to move others to more self-awareness and inspire them to dare to shine. Dancing heals.
Gil
